સૂર્ય ની સવારી

 સૂર્ય ની સવારી

રખડી સાથે ગામમાં છે, બેઠા ધૂળ ઉડે છે
કૂણો કૂણો પવન શેઢીએ કુણા કુણા અંક્ડાના રુછ્ડા,  

મો પર મારે થાપલી ઉની ઉની
ઘડીક અમને ઘડીક તેમ, બેઠો તે પછેરો કહે છે,
ને કરે છે ભોર ભમ્ભોર કે વેરાગીએ તો લોય પીધું
બીજો પછેરો કહે ના ના ભાઈ હું તો છું છાનો,

ના પીઇશ કરિઆ કેર અતારમાં હેરાનગતિ
સમો વિસામો ઠંડી અર્પતો લાંબો તીખો ખાર,
જાણે બર્ફીલો પર્વત પડ્યો માથે મેઘ સ્વરૂપે
સામે ચમકી કલ્પના ગધ્ય અડધો કાળો ધોળો જાય છે,

હાથ મેળવી ભાઈ મારા દઉં બાર મેળાની દાદ્દ
ન બગડે દાનત તારી થોડી વાર બેઠો જે હો,
થાક જે ઉપર ચાર આંખે છે જોવે તારો જીવ
ધોળો ગળે સોનું, પીળું ને કેસરિયો,

ઘાટ પડી જાણે સુનાર ગળે ઘરેણા નાખે છે
ન જાણે કોને ઘડ્યો તેને વીર વિશાળ,
આંખ સામે તની જોવે છે તે ઘૂરી ઘુરીને
ધારી ધારી પળવારમાં જોવાથી આંખ દુખશે,

એમાં અંખ આપની પેલી ઉભી-આડી સમી ત્રાસી થાશે હીરાની મહેરાની
કકદિયો મુરઘો બોલે ત્યાં કડકડ મીઠી વાણી,
જ્યાં કપાતા ઝાંખા એટના પાણી તે ઠેકાણે

ભારતીના વહેણ ત્યાં વધ્યા સામે, 
અર્ધ ગોળ સોનુંજ ઘડાયું, સુતેલા પછેરના તળિયા થયા ગરમ
ખુલ્લી આંખ્યું જોયું ત્યાં તો થઇ મન મુકીને સુર્યની સવારી
નાખ્યું મો ખાબોચિયામાં થોડ્ય નાખ્યું મોઢામાં જળ ત્યાં સાફ લ્યો,
મધુર પંખીનો કલરવ, પવનથી ઝાડમાં દાળનો  હલ હલ
અને દરિયાઈ લહેરોનો દલ દલ,

ઉભી આંખ સામે તાની ખુબ ખેચી પ્રકાશથી આંખો થઇ બંધ
ઘડીક થયું બધું આઘું પાછું ત્યાં થઇ સવાર જાણે,
વર્ષો થઇ પર્સેલા બે હેય્યાઓ મળ્યા સુમારે
તરસેલા પીવે મધુર નીર વરાળના કે ભાઈ થઇ સવાર,
ત્યાં મારી ખોવાની કલ્પના ને હું ખોલું છું આંખ કે આતો
સૂર્ય ની સવારી